Teotihuacan (Spaans: Teotihuacán) was een stad in het Dal van Mexico, in de huidige deelstaat Mexico, waar nu slechts ruïnes van overgebleven zijn. De stad heeft van ongeveer 150 voor Chr tot 700 na Chr bestaan en had op haar hoogtepunt zo'n 200.000 inwoners.
In het begin van haar ontwikkeling in het dal van Mexico is de macht verdeeld over vele hoofdmanschappen in de regio. Twee steden ontwikkelen zich tot de regionale centra, Teotihuacan in het oosten en Cuicuilco in het westen. De oudste gebouwen uit Teotihuacán dateren van 200 v.Chr. Rond 100 v.Chr. is de macht geheel bij Teotihuacan gecentreerd. Cuicuilco is onder een vulkaanuitbarsting begraven.
Tussen de eerste en de vijfde eeuw na Christus was de stad op zijn hoogtepunt, en de meeste grote monumenten stammen uit deze tijd. Teotihuacán was de invloedrijkste stad van Meso-Amerika, Teotihuacaanse artefacten of artefacten met Teotihuacaanse zijn tot in Sonora en Honduras gevonden. Desalniettemin ontbreken militaire structuren vrijwel geheel in Teotihuacán, waardoor haar dominantie waarschijnlijk eerder cultureel dan politiek was.
De Teotihihuacanen hebben voor zover bekend geen geschreven bronnen nagelaten, waardoor alle informatie die we over de stad hebben afkomstig is van de archeologie en kronieken van de Maya. In Teotihuacan zijn meerdere wijken bekend die bewoond werden door buitenlanders, voornamelijk Maya en Zapoteken. Uit de Mayakronieken is ook de naam van de enige heerser van Teotihuacan waarvan de naam bekend is overgeleverd. Het gaat hier om Speerwerper Uil, die aan het eind van de 4e eeuw regeerde, en verschillende familieleden op de troon bracht in Mayastadsstaten.
In de zesde eeuw zette het verval van Teotihuacan in. In 750 was de stad definitief verlaten. De oorzaken hiervan zijn niet geheel zeker. Waarschijnlijk heeft een klimaatsverandering eraan bijgedragen, en is het laatste zetje gegeven door invallen van nomaden, vermoedelijk de voorouders van de Tolteken. Na de val van Teotihuacan ontstond een machtsvacuüm dat uiteindelijk werd opgevuld door Xochicalco.
Teotihuacan was een stad waarin de grote bouwwerken allemaal een duidelijke eigen plaats hadden. Wie er in de stad woonde en hoe de inwoners leefden is tot op de dag van vandaag grotendeels een mysterie. Verschillende Mexicaanse indianenstammen claimen dat zij afstammelingen zijn van de inwoners. Sommigen vermoeden dat de bouwers van de stad een afspiegeling van het universum op aarde wilden maken.
Beroemde overblijfselen zijn de zonnepiramide, de maanpiramide en de tempels van Quetzalcoatl en Tlaloc binnen deze citadel. De centrale avenue die door de stad loopt wordt de Avenue van de Doden genoemd. Rondom dit religieus-politieke centrum lagen uitgebreide woonwijken en wijken bestaande uit werkplaatsen.
De naam Teotihuacán werd pas eeuwen later gegeven door de Azteken. In het Nahuatl, de taal van de Azteken, betekent het "plaats waar men god wordt" of eventueel "verzamelplaats der goden". De oorspronkelijke naam - zoals door de toenmalige bewoners er aan gegeven - is niet bekend. De Teotihuacanen hadden mogelijk wel een schrift, maar daar is niets van overgebleven. Na de val zijn delen van de stad een paar eeuwen lang tijdelijk bewoond geweest door rondtrekkende nomaden of krakers. De Azteken hadden grote eerbied voor Teotihuacan, en zij geloofden dat de stad door goden is gebouwd. Teotihuacan werd een pelgrimsoord voor de Azteken.
Teotihuacan was bij de Spanjaarden bekend. De eerste archeologen die Teotihuacan in de 19e eeuw onderzochten identificeerden het met de Tolteekse hoofdstad Tollan. Recenter onderzoek wijst echter uit dat Tollan Tula de Allende in de staat Hidalgo is geweest.
Teotihuacan ligt vlakbij de huidige plaats Teotihuacán de Arista. Sinds 1987 staat het op de lijst van Werelderfgoed.
