Stamford Bridge is het voetbalstadion in Londen van de plaatselijke voetbalclub Chelsea F.C.. Met een capaciteit van 42.055 toeschouwers was het het grootste stadion in Londen, tot de opening van Wembley en het nieuwe Emirates Stadium van Arsenal FC (2006). De capaciteit van het stadion zal de komende jaren stijgen tot zo'n 55.000.
Het stadion werd geopend in 1877 en was voornamelijk bedoeld voor atletiekwedstrijden. In 1904 werd het stadion opgekocht door de gebroeders Mears, en veranderd in een volwaardig voetbalstadion, waarvoor de atletiekbaan moest wijken. Oorspronkelijk zou de capaciteit opgevoerd worden tot 100.000, waarmee het het tweede Engelse stadion zou zijn na het Crystal Palace. De Mears-familie zou tot in de jaren 1970 eigenaar blijven van de club en de grond, in totaal maar liefst 50.000 m².
Het stadion werd aangeboden aan Fulham FC, die weigerde. Vervolgens werd Chelsea opgericht om het stadion te gebruiken. Het stadion ligt in de wijk Fulham, maar omdat Fulham FC reeds bestond, werd de naam 'Chelsea' gebruikt voor de club: de naam van de 'naastgelegen' wijk.
In de jaren 1920 - 1922 was de finale van de FA-cup in Stamford Bridge, totdat het Wembley deze finale zou gaan huisvesten. Het stadion was ook thuisstadion van voetbalclub London XI, die hier nog een finale speelde (de thuiswedstrijd) in het toernooi van de Europese Jaarbeursstedenbeker (nu UEFA Cup).
De tribunes op Stamfords zijn als volgt genoemd:
In de periode 1909 - 1946 zijn zes interlands gespeeld op Stamford Bridge, de eerste tegen het Nederlands elftal (9 - 1).
