De Palau de la Música Catalana is een concertgebouw in Barcelona en werd ontworpen door Lluís Domènech i Montaner, een van de architecten die aan de basis stonden van het Catalaans modernisme. De bouw begon in 1905 en werd voltooid in 1908. De opdrachtgevers waren een groep muziekminnende Catalaanse textielindustriëlen, georganiseerd in een koorgemeenschap, Orfeó Català, met haar oorsprong op verschillende plaatsen in het oude deel van Barcelona. Met bijna 1400 leden in 1905 vond de gemeenschap het tijd voor een centrale plaats voor vocale kunst en legde de eerste steen van het Palau.
De buitenmuren zijn van rode steen, gesteund door pilaren, die evenals de gevel versierd zijn met mozaïek. Op de hoek hangt een groot beeld van Miquel Blay, 'het Catalaans Volkslied' genoemd. Verder staan er bovenaan de façade drie bustes van Palestrina, Bach en Beethoven. Het gebouw beschikt over grote ramen en een omgekeerde gebrandschilderde koepel, die de zaal van natuurlijk licht voorzien, een unicum voor Europa. Boven het podium hangen grote orgelpijpen en zijn beelden van Richard Wagner en Josep Clavé aanwezig. De zaal heeft 2073 zitplaatsen.
In 1997 werd het gebouw door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed.
