Nikko (日光市, Nikkō-shi) is een stad in de prefectuur Tochigi, Japan. Op 1 maart 2008 had de stad 92.012 inwoners en een bevolkingsdichtheid van 63,5 inw./km². De oppervlakte van de stad bedraagt 1449,87 km².
Шаблон:Coördinaten Шаблон:Japanse gemeente Шаблон:Infobox werelderfgoed
Nikko ligt op een afstand van 2 uur met de trein van Tokio , in de buurt van
Utsunomiya. Midden in de bergen ligt daar het mausoleum van
Tokugawa Ieyasu, dat een populaire bestemming is voor zowel
binnenlandse als buitenlandse toeristen.
Het complex van Nikko is opgenomen in de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Het bestaat uit :
De geschiedenis van Nikko gaat terug tot de 8ste eeuw toen een Boedistische monnik, Shodo Shonin, er een bedevaartsoord oprichtte. De Shihonryu tempel die toen werd opgericht als de hoofdtempel van de Tendai-sekte, ontwikkelde zich in de loop der jaren tot wat vandaag het Rinnoji tempelcomplex wordt genoemd.
Na het overlijden in 1616 van Tokugawa Ieyasu, de stichter van het Tokugawa shogunaat, wordt besloten om in Nikko een schrijn te zijner nagedachtenis te bouwen. De kleinzoon van Tokugawa Ieyasu, Tokugawa Iemitsu voltooit de schrijn uiteindelijk na ongeveer 20 jaar. Duizenden kunstenaars en ambachtslui hebben het tot één van de spectaculairste bouwwerken in Azië gemaakt.
Waar elders in Japan de architectuur strak, rechtlijnig en weinig kleurrijk is, en waar gewoonlijk zwart en wit overheersen, werden in Nikko kosten noch moeite gespaard om het mausoleum uitbundig te versieren met kunstige details. Talloze afbeeldingen van dieren, planten en bloemen werden uitgesneden in de edelste houtsoorten die er overal in Azië te vinden waren. Nikko wekt daardoor de indruk eerder door Koreaanse of Chinese ambachtslui te zijn gemaakt, dan door Japanners. Soms doet het meer denken aan de Verboden Stad of aan het Gyeongbokgung Paleis in Seoel. Het heiligdom in Nikko is daarom een absoluut buitenbeentje in Japan.
Het complex van Nikko beslaat meerdere hectaren en bestaat uit diverse gebouwen.
Bij het verlaten van de moderne stad, is het eerste bouwwerk dat de wandelaar tegenkomt, de heilige Shin Kyo brug. De rood gelakte, éénbogige brug overspant hier sinds de vroege 17de eeuw de Dayagawa (rivier). De legende wil dat Shodo Shonin, de monnik die Nikko stichtte, hier op de rug van een slang de rivier overstak. Op de andere oever kom je op heilige grond en wandel je, door een bos van Japanse ceders, de immense tempelstad binnen.
Het eerste complex gebouwen is Rinnoji, de hoofdtempel van de Tendai-shu, deze bestaat uit één centrale tempelhal en 15 kleinere gebouwen.
Verderop is de centrale Toshogu-schrijn , waarboven op een berghelling, ver boven de schrijn, de urn van de Shogun wordt bewaard. Dit bijzondere monument is gewijd aan Tokugawa Ieyasu en aan twee van Japan's belangrijkste historische figuren: Toyotomi Hideyoshi and Minamoto Yoritomo. In dit heiligdom bevinden zich twee van de meest tot de verbeelding sprekende Japanse houtsculpturen: de Nemuri Neko, de slapende kat, en de sculptuur met de drie apen, horen, zien en zwijgen.
Ook de Taiyuinbyo-schrijn en de Futarasan-schrijn zijn belangrijke bezienswaardigheden in Nikko.
Nikkō ligt aan de Nikkō-lijn van de East Japan Railway Company, de Nikkō-lijn en Kinugawa-lijn van de Tōbu Spoorwegmaatschappij, de Aizu Kinugawa-lijn van de Yagan Spoorweg, en de Watarase Keikoku-lijn van de Watarase Keikoku Spoorweg.
Nikkō ligt aan de Nikkō-Utsunomya-autoweg en aan de autowegen 119, 120, 122, 352, 400 en 461.
Nikkō heeft een stedenband met
Yomeimon, het pronkstuk van Toshogu in Nikko
Homitsushaku Kongo, de Buddha die de Omotemon (Omote-poort) bewaakt
Detail van Yomeimon
Zuijin aan de poort van de binnenste schrijn van Toshogu
Шаблон:Commons Шаблон:Navigatie prefectuur Tochigi Шаблон:Navigatie Werelderfgoed in Japan