De Mikvé Israël-Emanuelsynagoge ((he) : בית הכנסת מקווה ישראל-עמנואל) in Willemstad (Curaçao) is de oudste nog in gebruik zijnde synagoge op het Amerikaanse continent. De houten synagoge uit 1732, ook bekend als de Snoa (kort voor esnoga, een oud Portugees woord voor synagoge), is een belangrijke toeristische bezienswaardigheid in Curaçao.
De synagoge heeft een binnenplaats, azuurblauwe glas-in-loodramen en een mahoniehouten Heilige Ark. De vloer bestaat uit zand dat gemeenteleden eraan herinnert "hoe Joodse voorouders op het Iberisch schiereiland hun vloeren van hun geïmproviseerde gebedshuizen met zand bedekten, zodat hun voetstappen zou worden gedempt." Door de drie hoge gewelfde plafonds, de Heilige Ark en de preekstoel, de galerijen, de terrassen en de kroonluchters, toont het interieur van de synagoge een duidelijke gelijkenis met de Portugese Synagoge in Amsterdam. De synagoge is gebouwd onder leiding van Pieter Roggenburg en de Amsterdamse meestertimmerman Hendrik Schielagh.
Aan de synagoge is het Joods Historisch Cultureel Museum verbonden. De collectie omvat onder meer replica's van grafstenen van de joodse begraafplaats Beit Chaim Bleinheim in Curaçao, de oudste nog in gebruik zijnde Joodse begraafplaats op het Westelijk Halfrond.
De Joodse gemeente Mikvé Israël dateert uit de jaren 1650, en bestond uit Spaanse en Portugese Joden die vanuit Nederland en Brazilië naar Curaçao emigreerden. In de negentiende eeuw ontstond Emanu-El, een liberale afsplitsing van de gemeente. De twee gemeenten werden in 1964 weer samengevoegd tot de huidige gemeente. De gemeente is tegenwoordig verbonden aan het Reconstructionistisch jodendom. Het eerste synagogegebouw werd aangekocht in 1674. Het huidige gebouw dateert uit 1730.
