Lascaux is een plaats in de vallei van de Vézère op het grondgebied van de gemeente Montignac in het Franse departement Dordogne in Aquitanië, waar in 1940 in een grot een groot aantal rotswandschilderingen werd ontdekt. Deskundigen dateren de oudste rotsschilderingen uit deze Grot van Lascaux op 15.000, de jongste op 10.000 v.Chr. Het is de rijkst beschilderde prehistorische grot die tot nu toe is ontdekt.
De schilderingen hebben vooral dieren als onderwerp; bizons, herten, neushoorns, runderen, paarden, rendieren en stieren. De tekeningen en de (aard)kleuren zijn goed bewaard gebleven. Veel "schilderingen" hebben geheel gekleurde vlakken, andere zijn uitgevoerd als krachtige lijntekeningen en gravures.
De grot wordt echter bedreigd door bacteriën en schimmels. Wetenschappers hebben schimmels ontdekt - kleine witte donsharen ontdekt op de bodem en de zijwanden. Men noemt de Fusarium solani een vrij sterke en schadelijke zwammensoort. Het is niet de eerste keer dat er zich problemen voordoen. In 1963 moest men het publiek al de toegang ontzeggen, omdat er vorming van groene algen en schimmels, die te wijten zijn aan een onophoudelijke toeloop. Sindsdien is de grot niet meer voor publiek toegankelijk; in de onmiddellijke nabijheid een naburige grot is echter een replica (Lascaux II) gemaakt die wél voor het publiek toegankelijk is en bovendien beter geschikt voor de ontvangst van grote stromen bezoekers en aangepast is voor gehandicapten.
Men noemt de prehistorische periode in de kunst van 25.000 - 10.000 v.Chr. (in het laat-palaeolitische tijdperk) de Magdaléniencultuur, naar de grot van La Madeleine, eveneens in de Dordogne.
Ontdekt in 1940 en geplaatst op de werelderfgoedlijst van de UNESCO gaat de grot van Lascaux door als de "Sixtijnse Kapel van de Paleolitische Kunst".