De Glienicker Brücke, ook wel de 'spionnenbrug' genoemd, is een brug over de zuidelijke arm van de Havel tussen de Duitse steden Potsdam en Berlijn. De Glienicker Brücke lag in de tijd van de Koude Oorlog op de grens van West-Berlijn en de Duitse Democratische Republiek en kreeg wereldwijde bekendheid door de agentenruil op 11 februari 1986 waarbij de Sovjet-dissident Anatoli Sjtsjaranski en een aantal andere gevangenen uit het Oostblok werden uitgewisseld tegen vijf geheim agenten die in het westen gevangen zaten.
De brug werd in de jaren 1906 en 1907 gebouwd ter vervanging van een oude brug uit 1831 die niet was berekend op de toename van het gemotoriseerde verkeer aan het begin van de 20e eeuw. De oude brug werd maandelijks al door 11.400 auto's gepasseerd. In 1937 werd de Glienicker Brücke, als onderdeel van de Reichsstraße 1 van Aken via Berlijn naar Koningsbergen uitgebouwd tot vier rijstroken. Bij de oorlogshandelingen in april 1945 werd de brug zwaar beschadigd en was niet meer bruikbaar.
In november 1947 werd begonnen aan het herstel van de brug en op 19 december 1949 werd de brug heropend onder de naam Brücke der Einheit (brug van de eenheid). Midden op de brug markeerde een witte lijn de grens tussen West-Berlijn en de DDR. In 1952 werd de brug gesloten voor autoverkeer en op 3 juli 1953 werd de brug volledig voor het personenverkeer afgesloten. Alleen militaire voertuigen van de geallieerde bezettingsmachten konden de brug nog passeren.
Vóór de agentenuitwissel van 1986 was het al twee maal eerder tot een agentenruil bij de Glienicker Brücke gekomen:
Op 10 november 1989, een dag na de val van de Berlijnse Muur, werd de brug weer geopend voor het personenverkeer.
