Het Barcelona-paviljoen, of het Duits paviljoen, is een beroemd gebouw uit 1929 ontworpen door de vermaarde architect Ludwig Mies van der Rohe. Hij ontwierp voor dit paviljoen ook de designklassieker, de Barcelona-stoel.
Het paviljoen werd gebouwd voor de wereldtentoonstelling van 1929 in Barcelona en diende voornamelijk als ontvangstruimte. Na de wereldtentoonstelling werd het afgebroken maar vanwege het architecturale en monumentale belang is het tussen 1983 en 1986 door een groep Spaanse architecten herbouwd. Daarbij is dankbaar gebruikgemaakt van de originele plannen en zwart-witfoto's.
Het paviljoen wordt gekenmerkt door een veelvuldig gebruik van luxueus aandoende materialen als travertijn, groen marmer en gouden onyx. De onyx- en marmerplaten zijn in openboekvorm, dat wil zeggen haaks op de structuur doorgezaagd en als het ware opengeklapt, op de wanden verwerkt. Zo komen de patronen gespiegeld tevoorschijn. Er werd gebruikgemaakt van grote uitkragingen en smalle stalen kolommen met kruisvormige doorsnede. Een ondiepe waterpartij zorgt voor een weerspiegeling van het gebouw.
Het paviljoen wordt gesierd door het beeld Der Morgen van Georg Kolbe. Het beeld wordt meervoudig weerspiegeld in het glas, het water en de marmeren wanden.
| ' |
